Router LTE i nie tylko

AVM ist mit seiner FRITZ!Box Partner beim LTE-Friendly-User-Test von Telefónica o2. Bei der im Test eingesetzten FRITZ!Box für das neue LTE-Mobilfunknetz kommen mehrere von DSL, Kabel und WLAN bekannte Technologien zum Einsatz. Da bei LTE die Datenraten in der Praxis vergleichbar dem VDSL- oder Kabelanschluss sind, setzt AVM als Marktführer bei Breitband-Endgeräten auch bei LTE auf stationäre Endgeräte. Nur so lassen sich die Möglichkeiten von LTE im Heimnetz voll ausschöpfen. Dazu zählen der gleichzeitige Einsatz von LTE-Breitband für mehrere Anwender und die Verfügbarkeit rund um die Uhr.

Obecnie wielu operatorów sieci komórkowych oraz innych dostawców Internetu (nie tylko LTE) wyposaża swoich klientów nie tylko w niezbędne karty SIM, lecz bardzo często w modemy USB specjalnie przystosowane do transmisji danych. Tego rodzaju urządzenia rzadko posiadają jakiekolwiek opcje poza łączeniem z Internetem i monitorowaniem przesyłu danych – czasem nawet nie mają możliwości tworzenia punktu dostępu internetowego (Hot Spotu). Alternatywą i niewątpliwym udogodnieniem jest przełączenie się na prosty router, który łatwo można skonfigurować i obsługiwać. Co więcej jest pełnoprawnym punktem dostępowym, który umożliwia podłączenie praktycznie dowolnych urządzeń sieciowych zarówno "po kablu" jak i sieci bezprzewodowej. Do dyspozycji mamy również centralkę DECT, dzięki której można korzystać ze zwykłych telefonów bezprzewodowych i telefonii VoIP. 

Instalacja

Po otwarciu pudełka z FRITZ!Boxem 6840 LTE wewnątrz znajdziemy router, zasilacz, instrukcję, płytę instalacyjną (która tak naprawdę nie jest potrzebna) oraz kabel do podłączania urządzeń sieciowych nieobsługujących Wi-Fi. W wyborze dobrego miejsca na ustawienie routera warto wziąć pod uwagę właśnie konieczność podłączania urządzeń, których nie można podłączyć do sieci bezprzewodowej. Przeprowadzone testy nie wykazały różnic w funkcjonalności urządzenia ze względu na jego położenie w pomieszczeniu.

Instalacja była bardzo prosta – wystarczyło wsunąć kartę SIM do odpowiedniego miejsca z tyłu routera, podłączyć go do zasilania, poczekać aż dioda przy napisie „WLAN” zacznie świecić jednostajnym światłem, a następnie wyszukać go na komputerze (lub dowolnym innym urządzeniu takim jak smartfon czy tablet) wśród sieci Wi-Fi. Hasło WPA2, jakie należy wpisać znajduje się na spodzie routera – po połączeniu z siecią należy w przeglądarce wpisać adres „fritz.box” (lub lepiej „http://fritz.box” aby przeglądarka nie potraktowała tego jako hasła do wyszukiwania) i ustalić hasło do samego interfejsu w przeglądarce. Pytanie o hasło pojawi się oczywiście jedynie przy pierwszym wejściu na stronę fritz.box, zaś przy kolejnych odwiedzinach trzeba wpisywać ustalone wcześniej hasło.

Możliwości konfiguracyjne

Strona główna interfejsu (Overview w angielskiej wersji) dostarcza wszystkich podstawowych informacji – o stanie połączenia z Internetem, o podłączonych urządzeniach do sieci ze względu na sposób ich podłączenia (Wi-Fi lub bezpośrednie połączenie z routerem przez kabel) oraz pełnioną funkcję (np. komputer, drukarka itd.) oraz ilości skonfigurowanych połączeń VoIP czy zewnętrznych dysków przeznaczonych do backupu.

Po lewej stronie znajduje się menu, w którym można znaleźć bardziej szczegółowe informacje na temat połączenia internetowego, konfiguracji połączeń VoIP, połączeń bezprzewodowych czy sieci lokalnej. Klikając na jedno z szczegółowych menu rozwijane są kolejne podgrupy ułatwiające nie tylko monitorowanie różnych połączeń, lecz także ich konfigurację.

Oddzielnym i ważniejszym podmenu jest „System”, w którym z ważniejszych opcji można dokonywać aktualizacji oprogramowania, przydzielać zdalny dostęp do routera oraz go resetować – to również tutaj znajduje się Event Log, czyli miejsce, w którym można prześledzić wszelkie zdarzenia, jakie dokonały się za pośrednictwem FRITZ!Boxa. W ten sposób można dowiedzieć się kto i kiedy zalogował się do sieci, czy drukarka została do niej podłączona oraz czy routerowi udało się połączyć z Internetem – wiele informacji bardzo przydatnych na przykład przy interpretacji przyczyn braku połączenia z Internetem.

Testy kart SIM

Przeprowadziliśmy testy z czterema kartami SIM obsługującymi połączenie LTE czterech popularnych sieci w Polsce (Orange, Play, Plus oraz T-Mobile), przy czym jedynie w przypadku trzech udało się uzyskać połączenie z Internetem. Wadą konfiguracji z poszczególnymi sieciami jest pewnego rodzaju działaniu po omacku – jedynie w przypadku Playa nie trzeba było się domyślać, że konto nie posiada (mimo, że powinno) środków na koncie, co uniemożliwiało połączenie dokładnie w taki sam sposób jak przy innych problemach z połączeniem (np. trudności ze znalezieniem sieci LTE).

Innym problemem związanym z działaniem testowanych kart była nagła utrata możliwości korzystania z internetu, mimo że FRITZ!Box nie wykazywał żadnych błędów i wykrywał stałe połączenie. Jednak tak jak w przypadku problemów z konfiguracją poszczególnych kart (każda miała swoje lepsze i gorsze strony) uznaliśmy, że błąd nie wynika z działania routera, lecz został zawiniony przez dostarczycieli Internetu, którzy nie zapewnili odpowiednich informacji odnośnie konfiguracji kart SIM oraz trudności w dostawie połączenia internetowego.

Podsumowanie

Zalety? Z pewnością o wiele szersze możliwości konfiguracji i monitorowania nie tylko połączenia internetowego, lecz także wszelkich połączeń lokalnych, VoIP, połączonych drukarek oraz innych sprzętów małego przedsiębiorstwa. Prostota działania i instalacji sprawia, że obsługę na najbardziej podstawowym poziomie może opanować niemalże każdy – z drugiej strony nie każdego stać na wydatek około 800-900 zł na tego rodzaju sprzęt. Na potrzeby małego biura czy nawet sieci domowej jest to jednak rozwiązanie osiągalne i jak najbardziej wskazane.

Aktualizacja

Wraz z aktualizacją oprogramowania (wersja 6.21) otrzymujemy menu w języku polskim.